KOMENTARZ DO WIELKIEGO PIĄTKU

Po zakończeniu Mszy Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek od godzin porannych Wielkiego Piątku w Kościele nie sprawuje się Ofiary Eucharystycznej, natomiast liturgia upamiętnia i uobecnia wydarzenia zbawcze, które dokonały się tego dnia i które są najistotniejszą treścią Mszy św., tzn. Mękę i Śmierć Pana naszego Jezusa Chrystusa. W tym dniu jedyny raz w roku liturgicznym w kościołach katolickich obrządku łacińskiego sprawuje się tzw. mszę darów uprzednio poświęconych (missa praesanctificato­rum). Oznacza to, że Komunia święta udzielana jest z darów eucharystycznych konsekrowanych wcześniej podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej. Eucharystia jest nierozerwalnie związana z Ofiarą Krzyża, która przyniosła nam odkupienie, wyzwolenie z grzechu; dokonało się pojednanie, ustanowiona została komunia człowieka z Bogiem. Wszystkie te owoce Męki Chrystusa rozdzielane są przede wszystkim we Mszy św., podczas której duchowo stajemy pod Krzyżem, aby karmić się miłością Boga.

W starożytnym hymnie czytamy: „O krzyżu, bądź pozdrowiony, jedyna nasza nadziejo! Zachowaj wiernych od złego i zniwecz zbrodnie ludzkości”. W Wielki Piątek gromadzimy się w skupieniu i ciszy, aby rozważać Mękę Pańską i oddać cześć Krzyżowi świętemu. Surowe i proste a zarazem wymowne obrzędy tego dnia wyrażają smutek i żałobę, a także zapraszają do zjednoczenia się z Męką Zbawiciela w pokucie i pojednaniu z Nim, do nawrócenia.

W tym wszystkim Liturgia zawsze podkreśla bardziej chwałę odkupienia przez Krzyż niż poniżenie przez Mękę. Wspominając śmierć Chrystusa, wierzymy, iż nie była ona dla Niego klęską i przegraną, ale zwycięstwem. Krzyż Pański jest drzewem życia (lignum vitae), na którym Chrystus zwyciężył śmierć, dokonała się śmierć śmierci. Liturgia Wielkiego Piątku wyraża właśnie ten zwycięski, wyzwalający charakter męki Chrystusa. Nie adorujemy cierpienia, lecz miłość Boga, która w niezwykły sposób obejmuje cały świat. Klękamy przed Krzyżem jako znakiem zwycięstwa: miłości nad nienawiścią i przemocą, prawdy nad kłamstwem, życia na śmiercią.

Z takim nastawieniem winniśmy sprawować wielkopiątkowe obrzędy. Rozpoczynają się one liturgią Słowa, w której szczególne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej według św. Jana. Po homilii następuje uroczysta modlitwa powszechna, której wezwania obejmują wszystkich ludzi, ponieważ Chrystus oddał swoje życie za każdego człowieka. Punktem centralnym całej Liturgii Wielkiego Piątku jest adoracja Krzyża wnoszonego w uroczystej procesji oraz Komunia święta. Zgodnie z wielowiekową tradycją na zakończenie, eucharystyczne Ciało Chrystusa zostaje uroczyście przeniesione do tzw. Grobu Pańskiego i wystawione do adoracji.