KOMENTARZ DO NIEDZIELI PALMOWEJ

Wielki Tydzień rozpoczyna się Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej a kończy się Niedzielą Zmartwychwstania. Jak klamra spinają one w jedną całość dwa najistotniejsze wydarzenia zbawcze: bolesną śmierć i chwalebne zmartwychwstanie Chrystusa.

Oprócz bogactwa czytań biblijnych i głębokich tekstów liturgicznych obrzędy Wielkiego Tygodnia posługują się bogatym językiem znaków i symboli: palmy, umycie nóg, procesja do „ciemnicy”, odsłonięcie i adoracja Krzyża, Grób Pański, ogień i światło, woda itp. Liturgia tych dni koncentrując się na końcowych wydarzeniach życia Chrystusa, ukazuje przede wszystkim Jego ostateczne zwycięstwo nad grzechem i śmiercią.

Szczególnie ważne są trzy ostatnie dni Wielkiego Tygodnia, które nazywamy Triduum paschalnym. Są one największym świętem Kościoła i stanowią szczyt całego roku liturgicznego. Rozpoczynają się Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek, punktem kulminacyjnym jest obchód Wigilii Paschalnej w Wielką Noc, a kończą się nieszporami Niedzieli Zmartwychwstania. W te wielkie dni uobecniamy w liturgii dzieło naszego odkupienia: poprzez Wieczernik, Ogrójec, śmierć na Kalwarii i Grób, do zwycięskiego i chwalebnego Zmartwychwstania. Jest to Pascha, przejście przez śmierć do życia, w której uczestniczymy w sposób sakramentalny.

Następne komentarze pojawią się kolejno w: Wielki Czwartek, Wielki Piątek oraz Wielką Sobotę.